Wat is dat, je ‘Ego’? Je ego staat voor alles waar jij je mee identificeert en waarvan jij gelooft dat het ‘echt’ bestaat. Het staat voor alles wat jij beschouwt als jij. Jouw persoonlijkheid dus, alles wat je ziet als jouw zelf, jouw ‘ik’. Je ego heeft zich gevormd door indrukken uit je verleden. Op jonge leeftijd is jou aangeleerd om jezelf te laten zien als ‘dit’ en ‘niet dat’, waardoor het ego jou onderscheidt van alles wat je niet bent, maar waar jij jezelf wél mee identificeert. Een paar voorbeelden: mooi, lelijk, dik, dun, lengte, huis, liefde, emoties, doelen, denken, verlangens, verwachtingen, overtuigingen, ambitie, carrière, etc.
Ik zie het ego als een klein duiveltje op mijn schouder dat graag zijn zin wil krijgen. Het is een stemmetje wat gedurende de dag tegen me praat en me soms tot waanzin kan drijven. Het zoekt een goedkeuring en bevestiging en probeert een beeld te vormen over wie ik ben. Maar ben ik dat wel? Mijn ego kan gekwetst worden, ik niet. Het is een beeld wat ik van mezelf heb. Door een vervelende opmerking ga ik me daardoor slecht voelen.
Als ik geen ego zou hebben zou ik me niets aantrekken van wat anderen ervan zeggen. Het maakt dan niet uit of iets goed of slecht is, het is dan prima zoals het is. Maar goed, ik ben niet gespaard, ik heb hem ook, een ‘Ego’. Je kunt me beledigen of kwetsen en dat duiveltje doet er dan alles aan om me dat wijs te blijven maken. Het vertelt me dan geen dingen die ik leuk vind. Mijn ego houdt zich dan bezig met mijn angst en onzekerheid. Het blijft zaken naar boven halen die ik eigenlijk graag wil loslaten en weet dan niet van ophouden. Toch kom ik er zo langzaam maar zeker achter dat het maar gedachten zijn (Ja, je bent nooit te oud om te leren). Gedachten over wie ik ben of wie ik zou willen zijn.
Ik heb ondertussen geleerd om dit stemmetje af en toe de mond te snoeren en ben gaan inzien dat ik goed ben zoals ik ben. Méér dan goed zijn is helemaal niet nodig. Ik kom tot de conclusie dat als ik ernaar kijk mijn leven bestaat uit momenten en soms ten onrechte bang ben geweest en het geen aandacht had moeten geven. Dus bedacht ik me hoe zorg ik ervoor dat dat duiveltje zijn mond houdt? Dat is inderdaad niet simpel. Ik heb daarin goede en slechte momenten. Op de slechte momenten kom ik weer tot de conclusie dat mijn ego weer met me aan de haal gaat, maar ben lerende. Het begint bij het herkennen en zien dat mijn gedachten geen ‘eenheid’ vormen. Mijn ego heeft dan het vermogen om iets te creëren dat er helemaal niet is.
Nu ik meer in het NU leef kan ik hem af en toe de halt aanroepen. Het lukt niet altijd, maar als het wel lukt sta ik in ieder geval dichter bij mezelf. Dit is in de eerste plaats fijn voor mij, maar ook mijn omgeving wordt daar blijer van!
Monique ♥
Wil je hierop reageren laat dan hieronder↓ je reactie achter!
